اترنت یک فناوری اتصال برای یک شبکه محلی (LAN) است. – بر اساس ارسال بسته. سیم‌کشی و سیگنالینگ را برای لایه فیزیکی تعریف می‌کند و قالب بسته و لایه پروتکل را برای کنترل دسترسی شبکه مدل OSI تعریف می‌کند.
اترنت به عنوان IEEE 802.3 استاندارد شده است. از سال 1990، این فناوری LAN به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت. و تا حد زیادی جایگزین سایر استانداردهای شبکه مانند Token Ring، FDDI و ARCNET می شود. اترنت در ابتدا به عنوان یکی از پروژه های پیشگام در Xerox PARC – مرکز تحقیقات پالو آلتو توسعه یافت.
به طور کلی درک می شود که اترنت در سال 1973 اختراع شد. زمانی که رابرت متکالف یادداشتی درباره پتانسیل این فناوری در شبکه های محلی برای کارفرمایانش نوشت. متکالف ادعا می کند که در واقع اترنت طی سالیان متمادی توسعه یافته است. به زودی هر دو تحت تاثیر موج محصولات اترنت قرار گرفتند. در این فرآیند، 3Com به یک شرکت بزرگ تبدیل شد. و همچنین این واقعیت که 3Com با نام US Robotics نیز شناخته می شود. همچنین سازنده پردازنده است.
اترنت – یک مرور کلی
اترنت مبتنی بر ایده نقاطی در یک شبکه است که پیام‌ها را ارسال می‌کند، اساساً یک سیستم رادیویی، که در یک سیم یا کانال مشترک ضبط می‌شوند. گاهی اوقات اتر نامیده می شود. این یک اشاره مبهم به عنصر نور است که فیزیکدانان قرن نوزدهم معتقد بودند نور از طریق آن حرکت می کند. هر گره دارای یک کلید جهانی 48 بیتی منحصر به فرد به نام MAC است. برای اطمینان از اینکه همه سیستم های اترنت آدرس های متفاوتی دارند. مشاهده شده است که ترافیک اترنت ویژگی های خود به خودی دارد. و پیامدهای مهمی برای مهندسی ترافیک مخابرات و غیره دارد.
CSMA/CD اترنت به اشتراک گذاشته شده است
طرحی به نام روش دسترسی چندگانه حسگر حمل و نقل با تشخیص برخورد (CSMA/CD) کانال کامپیوتر را به اشتراک گذاشت. در اصل با استفاده از 60 ALOHAnet – رادیو در هاوایی توسعه یافته است. این طرح در مقایسه با شبکه حلقه یا کنترل مرکزی (شبکه کنترل شده) نسبتا ساده است. هنگامی که یک کامپیوتر می خواهد اطلاعات ارسال کند، از الگوریتم زیر پیروی می کند:
هاب اترنت
اختراع هاب اترنت این مشکل را حل کرده است. که شبکه ای با توپولوژی ستاره فیزیکی تشکیل می دهد. با چندین کنترلر رابط شبکه که اطلاعات را به هاب می فرستد و بنابراین داده ها به ستون فقرات یا سایر بخش های شبکه منتقل می شوند. اما صرف نظر از توپولوژی فیزیکی ستاره، هاب ها با شبکه های اترنت همچنان از CSMA/CD استفاده می کنند. جایی که هر بسته ای که روی پورت هاب ارسال می شود می تواند مورد ضربه قرار گیرد. هاب با کمترین برخورد پکیج در وضعیت کار قرار دارد.
شبکه های اترنت زمانی که سطح ترافیک شبکه کم است به عنوان یک رسانه مشترک به خوبی کار می کنند. زیرا احتمال برخورد با تعداد فرستنده و مقدار داده ارسالی متناسب است. بسته به این عوامل، شبکه می تواند به شدت شلوغ شود، در حدود 50٪ از ظرفیت نامی. برای حل این مشکل، سوئیچ های “اترنت” را برای به حداکثر رساندن پهنای باند موجود توسعه دادیم.
اترنت سوئیچ شده است
اکثر تاسیسات اترنت مدرن از یک سوئیچ اترنت به جای هاب استفاده می کنند. اگرچه سیم‌کشی برای هاب اترنت (اترنت مشترک) یکسان است، اما با یک سوئیچ به جای هاب، اترنت سوئیچ دارای چندین مزیت نسبت به رسانه اترنت است، از جمله پهنای باند بالاتر و سیم‌کشی ساده‌تر. اما بزرگترین مزیت این است که می توانید محدودیت هایی برای برخورد ایجاد کنید که تاثیر کمتری بر محیط مشترک داشته باشد و منجر به افزایش عملکرد بهتر در سراسر شبکه شود. شبکه های معمولی معمولاً از توپولوژی ستاره ای پیروی می کنند. با این حال، اترنت از نقطه نظر دستگاه متصل تنها یک “ابر” است.
سوئیچ اترنت “یاد می گیرد” نقاط مربوط به هر پورت چیست و بنابراین ترافیک غیر رادیویی را به پورت دیگر ارسال می کند. جداسازی دامنه برخورد به طوری که بسته ها به آن پاسخ ندهند. بنابراین، سوئیچینگ اترنت می تواند امکان استفاده از اترنت با سرعت کامل را توسط یک جفت پورت روی یک سوئیچ فراهم کند. زیرا بسته ها معمولاً فقط در پورتی که برای آن طراحی شده اند تحویل داده می شود. ترافیک در اترنت سوئیچ شده اندکی کمتر از اترنت مشترک است. با این حال، سیستم های اترنت سوئیچ شده می توانند به راحتی توسط دستگاه هایی مانند جعل ARP و سیل MAC و همچنین توسط مدیرانی که از توابع نظارت برای کپی کردن ترافیک شبکه استفاده می کنند، در معرض خطر قرار گیرند.
اترنت در چه چیزی نوشته شده است؟ قسمت اول اول در نوین است. ظاهر شد.